محلی را که یک نورون با سلول دیگر ارتباط برقرار می کند سیناپس می نامند.در محل سیناپس نورون می تواند با یک نورون دیگر یا یک سلول ماهیچه ای یا سلول های غدد ارتباط برقرار کند.
سیناپس ها به دو دسته شیمیایی و الکتریکی تقسیم می شوند. اما آن نوع سیناپسی که در کتاب درسی سال سوم توضیح داده شده است از نوع شیمیایی است. در این نوع سیناپس نورون ها به هم نمی چسبند و فضای بسیار کمی بین نورون و سلول بعدی وجود دارد که به آن فضای سیناپسی می گویند.در یک سپناپس ،نورون انتقال دهنده، نورون پیش سیناپسی و سلول دریافت کننده را سلول پس سیناپسی می نامند. انتقال پیام عصبی از نورون پیش سیناپسی به سلول پس سیناپسی با آزاد شدن ماده ای که انتقال دهنده عصبی نام دارند انجام می شود. مثالی از انتقال دهنده های عصبی استیل کولین است که در محل اتصال عصب به ماهیچه اسکلتی ترشح می شود.
در محل سیناپس چه اتفاقی می افتد؟در محل پایانه آکسون کیسه چه ها یا وزیکول های حاوی انتقال دهنده های عصبی وجود دارد.وقتی پتانسیل عمل به پایانه آکسون می رسد کانال های کلسیمی باز شده و کلسیم به درون پایانه آکسون وارد می شود. ورود کلسیم باعث اتصال غشاء وزیکول و ریختن انتقال دهنده های عصبی به داخل فضای سیناپسی شود. بر روی غشاء نورون پس سیناپسی گیرنده های انتقال دهنده های عصبی وجود دارد که ممکن است این گیرنده یک پروتئین کانالی باشد و با اتصال انتقال دهنده های عصبی باز شود و باعث ورود یون ها را به سلول پس سیناپسی شود.این عمل باعث تغییر در پتانسیل الکتریکی غشاء سلول پس سیناپسی می شود.
البته این تاثیر ممکن است تحریکی یا مهاری باشد. مثلا اگر کانالی که انتقال دهنده باز می کند کانال کلر باشد با ورود این یون به سلول پس سیناپسی پتانسیل سلول منفی تر می شود و تحریک آن سخت تر خواهد شد.اگر کانالی که انتقال دهنده به آن متصل می شود کانال های سدیمی باشد سدیم وارد سلول پس سیناپسی می شود و می تواند باعث ایجاد پتانسیل عمل در آن شود(انیمیشن1 )