ساختمان گوش

برای فهمیدن چگونگی کار های گوش ابتدا باید ساختمان آن را به خوبی بدانیم. گوش دارای سه بخش بیرونی، میانی و درونی است.

 اما در تصاویر زیر قسمت های گوش و کار آن ها به طور خلاصه آورده شده است:

 

 

گوش بیرونی شامل لاله گوش و مجرای میانی است که کار جمع آوری صدا و انتقال آن به گوش میانی را انجام می دهند.

گوش میانی دارای سه استخوان کوچک است:چکشی، سندانی و رکابی. این سه استخوان ارتعاشات پرده صماخ را می گیرند و به مایعی که گوش درونی را پر می کنند می رسانند.استخوان چکشی به پرده صماخ و استخوان رکابی به روی گوش داخلی و قسمتی به نام دریچه بیضی متصل هستند.

 

 تصویری از استخوان های گوش میانی

عکسی از پرده صماخ و استخوان های گوش میانی

شیپور استاش:

بخشی لوله مانند است که گوش میانی را به حلق وصل می کند تا فشار هوا را در دو طرف پده صماخ یکسان شود.

 

 

در دو عکس بالا چگونگی ارتباط گوش میانی و حلق نشان داد شده است

گوش داخلی:

گوش داخلی درون استخوان گیجگاهی جمجمه قرار دارد. گوش داخلی از سه بخش حلزونی، دهلیزی و مجاری نیمدایره تشکیل شده است.بخش حلزونی گوش مربوط به شنوایی می باشد.

 

بخش های گوش درونی

در صورتی که به شکل فرضی بخش حلزونی گوش را باز کنیم قسمت های بالا در آن ها دیده می شود:

سه مجرا در حلزون گوش دیده می شود در برش عرضی حلزون گوش در بالا مجرای دهلیزی ، در بخش وسط مجرای میانی و در قسمت پایین مجرای صماخی واقع شده اند. دو مجرای صماخی و دهلیزی در قسمت انتهای حلزون با هم ارتباط دارند و به وسیله مایع پری لنف پر شده اند در صورتی که مجرای میانی مجزاست و به وسیله آندولنف پر شده است. بین مجرای میانی و مجرای دهلیزی  غشاء نازکی وجود دارد و بین مجرای میانی  و مجرای صماخی هم غشاء پایه قرار دادند. بر روی غشاء پایه اندام به نام اندام کورتی قرار دارد که گیرنده ها  شنوایی در آن قرار گرفته اند. 

 

برش عرضی بخش حلزون گوش